Over tekort schieten.
3 maart 2011Het zijn lange, zware weken. De tijd kruipt voorbij en toch heb ik het gevoel niet voldoende uren in een dag te hebben. Ik voel me tekortschieten.
Als student. Naast het vele labowerk moet ik dringend beginnen bijlezen, studeren. Schema’s maken, orde scheppen in mijn hoofd. En als het enigzins mogelijk is een artikel schrijven tussendoor. Het lukt me allemaal meestal niet meer na het praktische werk. Ik voel me dan moe en heb enkel nog zin in een taske koffie en ‘dagelijke kost’ van Jeroen Meus (leve de digibox voor onmogelijk-vroeg-op-de-avond programma’s) (en ‘dagelijkse kost’ is de nieuwe ‘komen eten’. Ik zeg het u)
Als lief. Ik wil een mooi en gezellige thuis voor mij en mijn lief. Ik wil hem lekkere en gezonde gerechten voorschotelen. Hem overladen met liefde en zoenen. Als ik er al tijd voor heb ben ik er meestal te moe voor.
Als dochter. Het allerliefst van al zou ik ganse dagen naast haar zitten, verse bloemen geven, verse bouillon trekken (een mens is tot rare dingen in staat in tijden van nood), koken voor haar, verse lakens op haar bed leggen. Haar in de watten leggen.
Als mezelf. Ik wil zo graag wat meer sporten. Mezelf verse salades klaarmaken. Boeken lezen. Een nieuw kleedje kiezen.
Maar alle dagen lijken hetzelfde en de tijd glijdt veel te snel en veel te traag voorbij en ik drink te veel koffie.
Lime Blogt 
hej mie, niet teveel druk op jezelf leggen he. Natuurlijk zijn het zware weken… Zorg goed voor jezelf en voor elkaar, al de (praktische) rest komt wel.
Een mens kan maar zoveel doen op een dag, he. Maar ik begrijp perfect wat je bedoelt. Probeer je te concentreren op wat werkelijk belangrijk is.
Ik ga akkoord met volle petrol en yab. Niemand kan tegelijk de perfecte dochter en lief en student zijn. Gewoon doen wat je kan en zeker tijd over houden om naar “dagelijkse kost” te kijken, want iedereen heeft ontspanning nodig.
Nog een geluk dat er nog koffie is :)
Achja, gewoon blijven gaan, je ziet wel waar je uitkomt. Meer dan je best kan je niet doen! Loop jezelf niet voorbij, dan sta je nog minder ver hé.
Ik zou degenen die dit herkennen de kost niet willen geven… Denk dat een groot deel van de werkende mensen dit gevoel heeft. (Als student had ik daar nu wel wat minder last van… wegens minder lesuren dan werkuren denk ik…)
Ik voel écht net hetzelfde .. Alleen drink ik geen koffie ;) Ik heb ook de indruk dat het vooral sinds het werken is, als student was dat probleem veel minder. En inderdaad, denk aan wat écht belangrijk is! De rest komt later wel ..