En plots trok ik mijn ogen open.

En plots trok ik mijn ogen open.

Een paar mensen hebben me geleerd dat het gemakkelijk is om ongelukkig te blijven, als ge dat wilt. Is het ene probleem dat hen lange tijd ongelukkig maakte opgelost, dan vinden ze wel iets anders om ongelukkig te zijn. Hebben ze maandenlang droef geweest omdat iets hen dwars lag, vinden ze daarna wel weer iets anders dat tussen gelukkig zijn en henzelf in kan komen te staan.

En ik ken mezelf, ik moet daarvoor oppassen. Wegens ook nooit genoeg te hebben en altijd maar meer willen en verder willen geraken (letterlijk en figuurlijk) en gras dat groener is aan de overkant.

Maar. Ik weet nu dat mijn issues op hun einde aan het lopen zijn, en ik maak er het beste van. Het is hard werken, heel hard werken, maar ik geraak er wel. Wanneer juist weet ik nog niet, maar vroeg of laat zal het me lukken. Soms is het moeilijk kiezen tussen wat ik moet doen om daar te geraken waar ik wil geraken en dat wat ik nu wil doen. Er zijn zovele leuke dingen in deze wereld dat het vaak met pijn in het hart is dat ik er een hoop van moet laten schieten op deze moment.

Maar soms moet je een heftige periode door om ergens te geraken, denk ik dan. Maar met een fantastisch lief aan mijn zij en een handjevol boezemvrienden die me altijd aan het lachen kunnen brengen lukt me dat. Zeker.